逐梦

竹林居士

                        青丝拂流年，娇花羞红颜。
                                                                                          

                        飞絮搅青冥，恍惚舞连翩。
                                                                                             

                        小城入幽梦，雨夜空独眠。
                                                                                               

                        彩笔流愫语，心曲萦尘寰。
                                                                                             

                        红尘秋来去，宿缘阿谁连？
                                                                                             

                        回雪悄无言，重帘隐吴盐。
                                                                                                

                        盼君一回顾，攲枕湿衾鸳。

                                                                                               
                        荣枯亦何恨，愿化并蒂莲。
                                                                                          

                        莫教守空枕，无悔此生缘。



     （题记：《追梦人》这首曲子，最近单曲循环了几个夜晚……哀婉空濛的曲子，缠绵悱恻的歌词，余音绕梁，有一种不知肉味之感。词与曲，均出自台湾才子罗大佑之手。罗氏乃当今华语乐坛教父级的人物，能唱歌，能谱曲，能写词。诗言志，词传情，罗氏之词做到了。他的词直抵心灵，给人以无限的感动。与那些拼凑雕饰，文理不通，格调低俗，纯乎炫技，为赋新词强说愁之词，无异乎阳春白雪与下里巴人之别。 由此不禁想起了台湾作家三毛与她的挚爱荷西，两人浪迹天涯，在西非撒哈拉沙漠上演的那段风儿与沙般缠缠绵绵的故事。蓦的，又想起另一首正如此般写照的歌词: “你是风儿我是沙，缠缠绵绵绕天涯…… 朝朝暮暮，不妨踏遍红尘路。人海茫茫，山长水阔。天地悠悠，有情相守才是家……” 上词也同样出自台湾，乃言情女才子琼瑶亲手所填的词。原来，才子的情感都是相通的。 问世间情为何物，直教人生死相许。月凉人静，霜重露浓，叶落潇潇，孤枕无眠。聆听此曲，循环往复，余音袅袅，不绝于耳。此词写的甚是好，有几分婉约派的痴情与惆怅的味道。歌好，词好，曲好，相得益彰。无聊之余，试着依声和之，才疏学浅，难穷其意，信口胡诌，勉为诸君消解些许闲愁……）

来自苹果APP客户端